Dit is Sophie. Vier jaar geleden is zij een bedrijf begonnen en dat gaat lekker! De eerste klant (haar schoonvader) leidde tot een volgende (haar oude baas) en zo verder en verder. Sophie geniet met volle teugen van de magie van het ondernemerschap.
Al snel kan ze het niet meer alleen bolwerken dus, personeel aangenomen. Ze pakken iedere klus aan, niets is te gek. Met zijn allen werken ze keihard en groeien maar door.
Tot Sophie op een ochtend naar haar overvolle in-box zit te staren en zich afvraagt waarom het allemaal ineens zo lastig aan het worden is. Zo. Veel. Gedoe. Alles begint te piepen en te kraken.
Zeker, het voelt lekker, groeien. Maar de besluiten die Sophie moet nemen worden telkens complexer. Er bemoeien zich meer mensen mee, waardoor zij het gevoel heeft onder druk te staan en niet meer altijd het juiste te weten of te doen. Ze wordt bang dat de groei zal stagneren of, erger nog, tot stilstand komt. Sophie krijgt stress.
Niet dat ze niks te doen hebben, hé. Sterker nog, ze hebben het hartstikke druk, dat is het probleem niet. Maar waarmee eigenlijk? In ieder geval met heel veel randzaken. Soms heeft Sophie het gevoel dat er teveel kansen voorbij komen. Alsof haar bedrijf overbelast raakt waardoor ze niet duidelijk heeft waartoe het allemaal moet leiden. Waar haar focus moet liggen. Soms heeft ze het gevoel dat haar brein oververhit raakt. Wat nu?
Sophie is in de fase aanbeland dat zij bewuste keuzes moet maken. Wat doen we wel en vooral, minstens zo belangrijk, wat doen we niet? Ze moet zich realiseren dat het geen zin heeft continu nieuwe dingen op te pakken als de praktijk bewijst dat haar bedrijf al succesvol is met wat het doet.
Verstandig zou zijn om datgene wat ze beter doen dan anderen – gezien hun succesvolle groei is dat er – uit te bouwen, voordat ze aan de slag gaat met andere uitdagingen. Ze heeft al genoeg op haar bordje.
Sophie moet doelen stellen, daar duidelijke en transparante KPI’s aan verbinden en die delen met haar team. Als ze die doelen niet stelt (en ze niet goed afstemt met haar team), dan verliest haar bedrijf focus en inzet waardoor het volhouden van groei op de langere termijn onmogelijk zal blijken. Dat voelt ze instinctief aan en dat is wat haar stress geeft.
Van wat je niet meet kan je niet leren en leren is essentieel als Sophie wil blijven groeien. Fouten maken we allemaal, iedere ondernemer. Dat is niet erg. Wat wél erg is: niet van je fouten leren. Daarvoor heb je objectieve informatie nodig, gerelateerd aan de doelen die je hebt gesteld. Zo leer je wat wel werkt en wat niet. Zo stel je jezelf in staat om de juiste besluiten te nemen.
Sophie zou er verstandig aan doen een systeem op te zetten waarin het helder vastleggen en meten van doelstellingen is geregeld, gecombineerd met een overlegstructuur waarin wordt geborgd dat haar team aan de juiste doelen werkt en dat van resultaten wordt geleerd.
Er zijn uiteraard meer redenen dat het in je bedrijf gaat piepen en kraken als je groeit, maar daarover meer in latere blogs. Voor nu alvast hulp, voor als het verhaal van Sophie herkenbaar is.
Bij Nils gebruiken we een systeem dat ervoor zorgt dat doelen worden bereikt. Het vindt zijn oorsprong in de Rockefeller habits van Verne Harnish. Een exemplaar van dat systeem om je doelen te bereiken bieden we je graag aan.
We hopen van harte dat het je helpt bij je groei. Mocht je er een keer met ons over van gedachten willen wisselen dan is een mailtje snel gestuurd.
Groet,
Gerben & Barry
